Το κοιλιακό τοίχωμα, το οποίο αποτελείται από μύες, παρέχει προστασία στα ενδοκοιλιακά όργανα. Μια κήλη αναπτύσσεται όταν τμήμα αυτών των οργάνων ή λιπώδης ιστός προβάλλει μέσα από ένα αδύναμο σημείο στους κοιλιακούς μυς ή τον συνδετικό ιστό. Μία μετεχγειρητική κήλη, όπως υποδηλώνει το όνομα, εμφανίζεται στη θέση προηγούμενης τομής στο κοιλιακό τοίχωμα, δηλαδή της ουλής που έμεινε από προηγούμενη χειρουργική επέμβαση. Αυτός ο τύπος κήλης είναι το αποτέλεσμα της ρήξης των μυών γύρω από την παλιά τομή. Η συγκεκριμένη μορφή κήλης μπορεί να ποικίλει σε μέγεθος. Μια μετεγχειρητική κήλη μπορεί να εμφανιστεί αμέσως μετά το χειρουργείο ή να εκδηλωθεί με την πάροδο αρκετών ετών. Οι πιο συνηθισμένες επεμβάσεις που συντελούν στην εμφάνιση μετεγχειρητικής κήλης είναι τα χειρουργεία για την αντιμετώπιση παθήσεων του εντέρου και η σκωληκοειδεκτομή, αλλά και αρκετές άλλες.

Όταν εμφανίζεται μια μετεγχειρητική κήλη, συνήθως εμφανίζεται στο κοιλιακό τοίχωμα όπου είχε γίνει προηγούμενη χειρουργική τομή. Σε αυτή την περιοχή οι κοιλιακοί μύες έχουν εξασθενήσει. Μια τομή στο κοιλιακό τοίχωμα θα είναι πάντα μια περιοχή πιθανής αδυναμίας. Οι κήλες μπορεί να αναπτυχθούν σε αυτά τα σημεία εξαιτίας έντονης καταπόνησης, γήρανσης, παχυσαρκίας, τραυματισμού ή μετά από την εκδήλωση μετεγχειρητικής λοίμωξης σε αυτό το σημείο.

Παράλληλα, άτομα τα οποία έχουν επανέλθει αρκετά γρήγορα σε δραστηριότητες έντονης καταπόνησης έπειτα από μια χειρουργική επέμβαση προτού η τομή επουλωθεί επαρκώς, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της συγκεκριμένης μορφής κήλης. Παράλληλα, ορισμένοι παράγοντες ενδέχεται να αυξήσουν την πιθανότητα εμφάνισης κήλης, συμπεριλαμβανομένου του επίμονου βήχα, της δυσκοιλιότητας, της παχυσαρκίας, της προχωρημένης ηλικίας ή της έντονης καταπόνησης. Παθήσεις όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, ή οι διαταραχές συνδετικού ιστού μπορεί να διευκολύνουν την εκδήλωση της συγκεκριμένης μορφής κήλης. Επιβαρυντικοί παράγοντες αποτελούν η χρήση στεροειδών και το κάπνισμα.

Το εξόγκωμα της μετεγχειρητικής κήλης μπορεί να μην είναι ορατό στην αρχή. Ωστόσο η εκδήλωση πόνου είτε ήπιας είτε οξείας έντασης είναι συνήθως ένα πρώιμο προειδοποιητικό σημάδι. Ο υπερβολικά έντονος πόνος ή η ναυτία που σχετίζεται με οποιοδήποτε τύπο κοιλιακής διόγκωσης είναι συχνά σημάδι ότι η κήλη έχει στραγγαλιστεί. Σε αυτή την περίπτωση, το ενδοκοιλιακό περιεχόμενο και πιο συγκεκριμένα το τμήμα του εντέρου που προβάλλει μέσω της κήλης έχει παγιδευτεί στο άνοιγμα αυτής, ενδέχεται να παρουσιάσει ισχαιμία και νέκρωση εξαιτίας της απώλειας ροής αίματος σε αυτό. Η συγκεκριμένη κατάσταση είναι αρκετά επικίνδυνη για τη ζωή του ασθενούς, και πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα χειρουργικά.

Η μετεγχειρητική κήλη διαγιγνώσκεται με τη λήψη του ιστορικού του ασθενούς, όπου διαπιστώνεται η διενέργεια χειρουργικής επέμβασης στην κοιλιακή χώρα στο παρελθόν, σε συνδυασμό με την κλινική εξέταση. Η θεραπεία της πάθησης είναι χειρουργική. Η προτιμώμενη χειρουργική προσέγγιση εξαρτάται από την κήλη, το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, τον ασθενή και την κρίση του χειρουργού. Για την αποκατάσταση της μετεγχειρητικής κήλης χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι, με τη λαπαροσκοπική επέμβαση μετεγχειρητικής κήλης να είναι η πιο διαδεδομένη.